Εμφυτεύματα
Πλεονεκτήματα της θεραπείας με εμφυτεύματα
Απουσία ενός ή περισσότερων δοντιών
Για να καλυφθεί το κενό που δημιουργείται από την απώλεια ενός η περισσότερων δοντιών με την κλασσική προσθετική θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μια ακίνητη (γέφυρα) ή κινητή κατασκευή (μερική οδοντοστοιχία ) η οποία να στηρίζεται σε διπλανά, υγιή πολλές φορές, δόντια τα οποία τροχίζονται και γίνονται έτσι πιο αδύναμα και ευάλωτα. Το κόκκαλο της γνάθου στα σημεία των χαμένων δοντιών σταδιακά απορροφάται αφού λείπει πλέον το ερέθισμα που μεταδιδόταν μέσω της ρίζας τους.
Τα αισθητικά και λειτουργικά αποτελέσματα με τις ακίνητες κατασκευές επί φυσικών δοντιών είναι βέβαια πολύ ικανοποιητικά αλλά η πρόγνωση τους είναι χειρότερη από τις αντίστοιχες κατασκευές επί εμφυτευμάτων και έτσι η τελική ταλαιπωρία και κόστος για τον ασθενή δεν είναι απαραίτητα μειωμένα.
Η κινητή κατασκευή δίνει πολύ φτωχά αισθητικά και λειτουργικά αποτελέσματα, είναι δύσκολα ανεκτή από τον ασθενή, στα σημεία που ακουμπά στα ούλα επιτείνει την απορρόφηση του οστού και έχει στατιστικά φανεί ότι ένα 30% των γειτονικών δοντιών σε μία κινητή προσθετική παρουσιάζουν προβλήματα μέσα σε μία επταετία.
Η αποκατάσταση της έλλειψης ενός η περισσοτέρων δοντιών με οδοντικά εμφυτεύματα γίνεται με μία ακίνητη ανεξάρτητη μονάδα (εμφύτευμα/τα – κολόβωμα/τα – θήκη/γέφυρα) που προσφέρει εξαιρετικά λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα χωρίς να επηρεάζει διπλανά δόντια ή ούλα.
Οι δυνάμεις της μάσησης μεταφέρονται μέσω των εμφυτευμάτων στο κόκκαλο (όπως και με τα φυσικά δόντια) και έτσι εμποδίζεται η απορρόφηση του. Στατιστικά τα εμφυτεύματα έχουν μία πρόγνωση επιβίωσης για 15ετία εφόσον ακολουθηθούν τα επιστημονικά τεκμηριωμένα πρωτόκολλα τόσο από τους γιατρούς όσο και τους ασθενείς.
Ο ασθενης ανταμειβεται από τα άριστα λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα και από την μακροβιότητα του αποτελέσματος. Η θεραπεία με εμφυτεύματα του προσφέρει ξανά την αίσθηση ότι έχει τα φυσικά του δόντια.
Απουσία όλων των δοντιών
Η έλλειψη όλων των δοντιών αντιμετωπίζεται από την κλασσική προσθετική με την κατασκευή των ολικών οδοντοστοιχιών (μασέλες). Στην άνω γνάθο η συγκράτησή τους είναι αποδεκτή αλλά είναι συνήθως ογκώδεις κατασκευές που δυσκολεύουν τον ασθενή στην ομιλία και την μάσηση και δημιουργούν έντονη οστική απορρόφηση και υπερπλασία των ούλων στη σημεία που στηρίζονται. Στην κάτω γνάθο τα πράγματα είναι ακόμη χειροτέρα διότι η μικρή οστική επιφάνεια της κάτω γνάθου και η κινητικότητα της γλώσσας καθιστούν την συγκράτησή τους αδύνατη με αποτέλεσμα οι ασθενείς καταλήγουν στο να μη τις χρησιμοποιούν καθόλου αφού δεν καταφέρνουν ούτε να μιλήσουν ούτε να μασήσουν. Είναι σχετικά οικονομικές λύσεις με πολλά, όμως, λειτουργικά και αισθητικά προβλήματα.
Η αποκατάσταση της έλλειψης όλων των δοντιών με οδοντικά εμφυτεύματα μπορεί να γίνει είτε με μία ακίνητη ανεξάρτητη μονάδα είτε με μια κινητή.
Η ακίνητη κατασκευή στηρίζεται στο κατάλληλο για τη κάθε περίπτωση αριθμό εμφυτευμάτων και καλύπτει το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της άνω ή κάτω γνάθου. Είναι απολύτως ακίνητη προφέροντας απόλυτη λειτουργική και αισθητική ικανοποίηση στον ασθενή που έχει παρόμοια αίσθηση με αυτή των χαμένων φυσικών του δοντιών.
Η κινητή κατασκευή, είναι αισθητά μικρότερη από την κλασσική οδοντοστοιχία, είναι εξαιρετικά σταθερή, πολύ ικανοποιητική αισθητικά και λειτουργικά, δεν επιβαρύνει τα ούλα και βοηθάει στη διατήρηση του οστού.
